خیال‌انگیز و جان‌پرور چو بویِ گل سراپایی
نداری غیر ازین عیبی که میدانی که زیبایی
به شمع و ماه حاجت نیست بزم عاشقانت را
تو شمع مجلس‌افروزی تو ماه مجلس‌آرایی
منم ابر و تویی گلبن که میخندی چو میگریم
تویی مهر و منم اختر که میمیرم چو میآیی
مهِ روشن میانِ اختران پنهان نمی‌ماند
میانِ شاخه‌های ِ گل مشو پنهان که پیدایی
رهی معیری
کلمات کلیدی:
