فاش میگویم
از دلتنگی
دلتنگی
که مثل انگور سیاه
شاخه تاک زیر بارش از درد می پیچید و تا ریشه گیاه
مست این اندوه است

آی آدمها ! سحر گل میکند
قیمت غربت تنزل می کند
از افق پر می گشاید عید ما
آفتابی می شود خورشید ما
آی مردم! فصل پنجم می رسد

صد حیف نسیم زندگانی هم رفت
پاریزترین عطر جهانی هم رفتم
افسوس که بر صفحه تاریخ زمان

پر تشویش و سوال توی ذهنم نمیدونی حال و روزم ..
تو نمیفهمی منو نگو میرم.تو نباشی من .. مریضم!

بنگربه دل من که خنده ندارد
درگاه چشمانم دربسته ندارد
لطف نماببین حال زارم
هیچ مرحمی دیگر رواندارد
ماکه زاحوال خویش نالانیم